کاهش لرزش دست با استفاده از تحریک الکتریکی سطحی عضله

ﻟﺮﺯﺵ ﺍﺯ ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻏﻴﺮﺍﺭﺍﺩی ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺳﻴﻨﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ. ﻟﺮﺯﺵ، ﻣﻔﺼﻞﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰﺩﻫﺪ. ﻟﺮﺯﺵ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﺭﻧﺞ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﺮﻛﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﺧﺸﻰ ﺳﺎﻋﺪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﻣﺎﻥﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻰ ﺑﺮﺍی ﻟﺮﺯﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺍﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩی ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ 1) ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺍﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻰ، ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶﻫﺎی ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺳﻨﺠﻰ ﻣﺪﻝ، 2) ﻣﺪﻝ ﻋﺼﺒﻰ- ﻋﻀﻼﻧﻰ- ﺍﺳﻜﻠﺘﻰ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻳﻨﺎﻣﻴﮏ ﻟﺮﺯﺵ ﻭ ﺷﺒﻴﻪﺳﺎﺯی ﺳﻴﺴﺘﻢ، 3) ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻟﮕﻮ، ﻧﺤﻮﮤ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻛﻨﺘﺮﻟﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍی ﻛﻨﺘﺮﻝ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎی ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻛﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑﺪ. ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺍﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻰ ﻋﻀﻼﺕ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﻛﺎﻫﺶ ﻟﺮﺯﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺑﻪﺻﻮﺭﺕ ﻓﺎﺯ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺩﺍﺭﺍی ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ، ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ، ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻏﻴﺮﺧﻄﻰ ﻭ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻨﺘﺮﻝﻛﻨﻨﺪﻩﺍی ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﮔﻰﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮﻝﻛﻨﻨﺪﻩ mpc،  ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻨﺘﺮﻝﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﺒﻴﻪﺳﺎﺯی ﻧﺸﺎﻥﺩﻫﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ mpc ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮﻝﻛﻨﻨﺪﻩ pid ﻭ fuzzy - ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ- ﻋﻤﻠﻜﺮﺩی ﺭﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥﺩﻫﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﺌﻮﺭی ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﻟﺮﺯﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺍﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻰ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩ.